vrijdag 1 maart 2019

We leven nog! (maar hebben het af en toe best wel druk... en de tijd vliegt voorbij....)

Jahaaaa, we leven nog.
Maar de tijd vliegt voorbij, ook in de winter. We hebben een paar dagen echt sneeuw gehad. Een paar dagen echt vorst gehad. Een paar weken regen gehad. Alles door elkaar natuurlijk, afwisselend zal ik maar zeggen. Maar nu is de weg al een 2 weken mooi vrij van sneeuw en ijs, de bermen liggen nog wel een beetje vol maar de tuin is bijna vrij van sneeuw.

Maar wat krijg je dus als iedereen maar meent de wagen mee naar huis te kunnen nemen?
Jepp, parkerings chaos! Lars zijn Auwdie, Olaf zijn Fiesta, de Xtrail, de camper, een 2 assige aanhanger, de Micra, onder dak de quad en beneden in de Garage nog een enkel as aanhanger…
(Soms is het gewoon VOL!)

Winterse taferelen! Als de sneeuw op het dak gaat smelten hangt dit voor de ramen! 
Soms vallen er stukken op de veranda waardoor het halve huis staat te trillen....
(Soms meters lange slierten )




(15 januari stond dit baksel mij aan te staren)

 Zoals gezegd, het leven in Noorwegen gaat zijn gangetje. We staan op, eten wat, gaan naar het werk, komen thuis, eten wat en gaan weer naar bed.... Soms hebben we ook andere bezigheden!



Vrijdag, 22 febr zijn we, na het werk, met de camper weer eens op pad gegaan. Het weer (en de wegen) waren stabiel genoeg om voor ons plezier te gaan wiebelen. Dit weekend hadden we besloten naar Melsomvik (bij Sandefjord) te reizen. Alex woont nogsteeds op de Narwal en die hadden we al een tijd niet meer gehoord.

We zijn van huis via de E16, RV7 (Hardangerbrug) en verder via de Hardangervidda, de RV 40 en zo op Sandefjord aan. Vrijdag avond net voor de Dagali gekomen. Een "aardige" parkeerplaats opgezocht en de gordijnen dicht getrokken. Na 4,5 uur was het ook onderhand 22.30u.
 (Op de vidda en daaronder lag iets meer sneeuw dan bij ons)

(Plaspauses moeten wel volgens Anker)

(Een leuk staafkerkje onderweg)

 (Uitzicht tussen Dagali en Geilo, RV40)
 (Let op de hoogte van de brøytesticks (sneeuwpalen))

 (Zeg maar gerust een best pak sneeuw…. die slinger is de weg)

(De Hardangerbrug, gezien vanaf de oude veerkade)

(Gewoon, omdat het mooi is....)

De weg heen en terug was gewoon schitterend. We hadden met het weer ook wel heel veel geluk, de Hardangervidda is vaak als eerste afgesloten, als laatste weer open, vanwege slecht weer. Ons bezoek bij Alex was ook weer ouwerwets gezellie! Moeten we vaker doen, helaas is de afstand gewoon te ver om het iedere week te doen, reistijd, via de kortste weg (in tijd) was 7u op de kop af, enkele reis!

(Na de reis, VOOR het wassen)

(Na de reis, NA het wassen….)

En hier zien we de typische (neder)noor druk aan het teksten op de telefoon…. 
(Joost mag weten met wie ze nu weer sms't)

Ja, het werk en het leven gaat door.
Vorige week kregen we het bericht dat 1 van de 2 poolse monteurs (die gestopt waren in november) is overleden. Was toch een collega die onderhand 7 jaar bij ons geleeft en gewerkt heeft.

Het ijs op de fjord is bijna verdwenen. De lucht was vandaag zo geweldig mooi blauw, bijna zomers!

Wij draaien onze uurtjes, Olaf draait zijn rondjes, Lars, ja, Lars, wat doet die eigenlijk? 5 januari vertrokken naar Zuid Italië, 8 febr. kwam m'neer weer thuis….. 19 dagen in een hotel gebleven omdat de klant de zaak nog niet transport gereed had….

Mickey en Anker leven ook nog steeds als kat en hond samen.

Iedereen een fijne lente toegewenst!

Willeke en Eddy
Lars en zijn Scania
Olaf en zijn Scania
Mickey en haar Anker