đŸ˜„
Na alle ellende van de vorige episode, hopen we nu wat leukere nieuwtjes met jullie te delen.
De elektriker heeft zijn werk gedaan. Na ruim 6-7 jaar wachten eindelijk eentje gevonden.
Hij is inmiddels goed bekend aan huis want keer op keer vinden we weer "rare" zaken.... Hij heeft dus, zoals de wet het voorschrijft, de installatie op orde gebracht, maar sommige groepen zijn nu met een verkeerde zekering (te laag) uitgevoerd. Inmiddels zijn er al 2 nieuwe groepen bijgekomen met de juiste kabelwerk en ditto zekeringen....
Op hemelvaartdag, eind mei was het wel heel erg druk bij ons op de weg.
Tour des Fjords werd gehouden en dit jaar hadden ze besloten om door Eidsland te stormen.
ca 100 wielrijders, vooraf en achterop gegaan/gevolgd door een veelvoud aan wagens.....
(we hadden een mooie plaats voor de foto)
(Onbegrijpelijk dat er zoveel volgwagens moeten rijden)
Maria ligt inmiddels al weer een paar weken te dobberen. Bij de te waterlating kwamen we erachter dat er te weinig stroom in de accu's zat, ook na opladen (iets wat ik altijd doe, vooraf de te waterlating). Dus dobberde Maria letterlijk van de aanhanger af. Met een hoop touw en mankracht naar de steiger getrokken. Nadat in de loop van de week de accu's waren vervangen de eerste proefvaart met glans doorstaan. Ik moest naar de tandarts en dan neem je toch gewoon de boot?
Doordat we dit jaar wel erg laat waren met de te waterlating, was een deel van de steiger al bezet....
(Een zeemeeuw vond dit wel een perfecte plaats)
Ok, Laura is dus ingeslapen, weg en komt nooit meer terug.
Eerst maar eens de zomervakantie voorbij laten waaien en dan maar eens kijken of er een vervanging (kan dat?) voor haar moet komen.
Maar dit hebben we wel vaker bij de Weertsen gehad, na het wegvallen van een huisdier....
Ok, Jonny ( Ferryland. die van de kennel waar Laura vandaan komt) had ons op een avond gebeld.
In 2012 zijn zij gestopt met het fokken van New Foundlanders en hebben zij zich gericht op de fok van spaanse waterhonden en hebben inmiddels al weer diverse prijzen gewonnen.
De baas van hun eerste velpen (2012) had na 2 infarcten geen mogelijkheid meer om voor de hond te zorgen en ze zochten dus een nieuw tehuis voor deze hond.
Omdat wij dit toch wel een beetje zielig vonden, een hond van bijna 5 ligt niet "lekker" op de 2e hands markt, hebben we gezegd dat we wel wilden kijken of het klikt.
Met de eigenaar contact gehad en wij onderweg naar Knarvik, bij de dierenartenpraktijk. Zo reed hij de helft en wij ook. Maar daar hadden we besloten de hond niet direct mee te nemen, hij was namelijk gebeten en de wond moest maar eerst schoon en dicht zijn. Hij zou nog wel stress genoeg krijgen. Dus na 2 weken hebben we Anker opgehaald. Anker was heel erg bang, verlegen, afwachtend en nog meer van dit soort termen. Heeft waarschijnlijk nooit echt zich als hond kunnen gedragen want spelen is er ook niet bij. Stapje voor stapje past hij zich aan, zelfs een neus aan neus moment met Mickey is er al geweest. Maar zijn gedrag is nog altijd op zijn zachts gezegd afwachtend. Anker zijn officiele naam luidt: Ferryland Ancer point. (Laura heette Ferryland Take Away) De beginletter (A van Ancer) staat voor een hele worp, volgende worp beginnen alle namen met een B. (Dus Laura was van de T serie).
(Een van de eerste foto's van Anker bij ons thuis)
De tijd zal het leren, Anker heeft gewoon tijd nodig om zich aan te passen.
En zo ineens hadden we een ander huisdier op de veranda.
(Een vleermuis die zich vergist heeft)
En Mickey?
Die draait haar rondjes rond huis zoals dat een kat hoort te doen.
Na een paar keer neus aan neus met Anker is het roer om, wegwezen als die hond aan komt stormen is haar devies! Is geen Laura en lijkt er ook niet op.
De fratelli's op pad.
De jongens hadden zowaar eens een meet and greet met elkaar. Zeldzaam daar ze beide een totaal andere route rijden, maar Lars had een andere rit en zodoende staan de broertjes zomaar eens samen op een parking. Kleine mannekes worden groot en hun speelgoed ook.
( Die witte rijdt Olaf mee, die groene Lars)
(Olaf zijn span rond middernacht onderweg op een parking)
Het ijzerwerk dat Olaf en ik in het voorjaar opgehaald hadden staat inmiddels al min of meer op zijn plaats. De aluminium pijpen vormen samen een vertikale antenne van maar liefst 15,6m lang (hoog).
Of deze op dezelfde plaats blijft staan weet ik nog niet, maar voorlopig de wereld rond met als hoogtepunt een contact met een russische wetenschapper op Antartica!
(Aan de voet de automatische afstemunit)
De vakwerkmast staat ook al deels op de plaats, 1 deel van de 3 staat al op de voet, wachten is nu op tijd en gelegenheid om met een kraanwagen de andre delen, inclusief antenne's er op te monteren.
(4 meter van in totaal 12 meter staat al op de plaats)
Willeke is dus geslaagd voor het vakdiploma instellingskok!
Door het gedoe met Laura is dit nieuws niet in de vorige blog vermeld.
Zoals te verwachten in Noorwegen, het officiele diploma komt in de loop van het najaar...
( Het bewijs: Willeke KAN koken!)
Ondertussen wacht ik nog steeds op de oproep voor het praktijk gedeelte van mijn vakproef.....
Ben bang dat dat ivm de vakantietijd nog wel ff op zich laat wachten.
Maria staat te koop, maar de markt voor polyesterboten van 37 jaar jong is niet bepaald aantrekkelijk te noemen. We gaan er dan ook van uit dat we eind augustus gewoon weer een fijne bootvakantie zullen gaan nemen, deze maal MET de hond mee (als gevolg van zijn formaat iets handiger om mee te nemen dan Laura). We gaan of weer richting Ă…lesund, of richting Stavanger en de bocht om naar Egersund. We gaan het beleven wanneer we bij Bergen voor de splitsing komen....
Iedereen een prettige vakantie toegewenst en nogmaals, iedereen is welkom, maar bel wel ff ruim van te voren. Gaan wij koffie regelen!
Groeten van Willeke en Eddy
Lars en Andrea
Olaf und seiner Benz
Mickey en Anker.
(als gevolg van vakantie geen muizen in de muur)
ps: Wanneer jullie je op de lijst van volgers zetten, krijgen jullie automatisch een melding wanneer de blog weer afgestoft is.... En een grote volgersijst staat ook leuk voor de pr....... :)
