zaterdag 18 juli 2020

Zomer 2020. Een zomer die we het liefst snel vergeten.!

Zomer 2020, wie had dat vorig jaar kunnen bedenken......

We hebben vanaf half maart de woorden "lock down", "quarantaine", "RIVM richtlijnen", social distancing" en nog meer voorbij zien en horen komen.

Maar, het leven gaat door.
Ook op de Kalvahjellen in Eidsland!

Zo zit je op een zondag middag op de veranda te genieten van de zonnestralen, zo hoor je aan de overkant een zwaar gerommel.....
Was op nog geen 500m van ons vandaan dus een lawine. Nu gebeurt het hier wel vaker dat stenen naar beneden komen, maar zo veel in een keer is toch wat meer zelden. En net in die hoek staat ook een transformator station van de waterkrachtcentrale, verder in de berg.... 
(Beste stenen zijn er onderuit gekomen)

 (Echt rakelings langs de traformator)

Maar enkel maar ellende hier in Vestland? In hun opperste wijsheid heeft Oslo besloten dat de provincie Sogn og Fjordane en Hordaland wel samen konden gaan in Vestland Fylke.
(In de zomer mooie mid zomer nachten)

Nu hadden wij besloten dat het dit jaar tijd werd om onze drinkwaterbron schoon te maken.
(De waterstand verschilt afhankelijk van het weer)

Zoals sommigen wel weten, wij hebben een meertje vlak bij huis, boven op de berg, waaruit wij en de hut aan de overkant, het drinkwater pompen. Dit water is smelt en regenwater. Maar volgens een van de mensen die in dit huis geboren en getogen is, was de bron het laatst schoongemaakt toen hij 13-15 jaar was. De goeie man is nu 56!. Dus hoog tijd voor een opfrissing. 
(Links van de balk zit het luikje )

 (Zoek en je vindt hem: Anker heeft toezicht gehouden!)

Na bijna 5 uur zwoegen hadden Bjørn en Eddy het luik gevonden en geopend. Ja, na ruim 40 jaar lag er "wat" sediment voor het luik. Maar daarna een uur of wat gewacht tot het water dusdanig gezakt was dat we konden graven. Zou je normaal met een besem alles met de waterstroom weg kunnen vegen, nu was het schep en spade arbeid. 4 dagen om exact te zijn! Op sommige plekken lag meer dan 1 meter zooi. Bladeren takken en zand en grond dat aan het composteren is veroorzaakt dus zuur, bruin gelig water dat ook een sterke humus lucht afgeeft. Niet het lekkerste drinkwater en voor de witte was niet geschikt! Dus zwoegen maar.....
(We naderen het einde van de schoonmaak)

(Maar het resultaat mag er zijn)

Nu hadden wij in februarie al een reisje naar Nederland geboekt. Zondag 5 juli heen en de 8ste weer terug met de KLM. Maar toen kwam dus het hele Covid-19 gebeuren en werd alles afgelast, uitgesteld.....
Veel onzekerheid en we hadden dus eigenlijk al in ons lot berust dat het hele reisje gewoon niet door zou gaan. Jammer, want Geert zou dinsdag in het huwelijk treden met Cristina! Toch wel een puntje om heen te gaan! Maar goed. Komt tijd, komt raadt zegt men!
En alsof het zo moest, akkuraat op zondag 5 juli begon de koninklijke weer met vliegen op/vanaf Bergen! En laat dat nu ook onze vlucht zijn waar ze mee begonnen. Omdat we vroeg hadden geboekt hadden wij dus gewoon plaats in dat vliegtuig!
Vanwege het feit dat we op een onmogelijk vroege tijd al vlogen.... (06.30), hadden we zaterdagavond Anker al naar de kennel gebracht waar hij oorspronkelijk ook vandaan kwam. Zijn moeder was daar ook nog steeds en nog wat andere verre familie leden, dus hij was onder soortgenoten wel op zijn plaats. Daarna naar het hotel dat op 3 minuten rijden van de luchthaven was. Een hapje, een snappje en naar bed. Alternatief was dus om op zondagmorgen rond 01.30 van huis te moeten.... En dat vonden we allebei toch wel erg vroeg.....
(De Koninklijke stond al op ons te wachten)

Covid-19 was wel een dingetje, het vliegtuig zat beslist niet vol. Maar omdat wij een "stelletje" waren, mochten we wel naast elkaar zitten!

(We zaten wel met 15 mondkapjes in het vliegtuig)

En na een rustig vluchtje van 1uur en 30 minuten hobbelde het vliegtuig over de landingsbaan op Schiphol. Ook hier duidelijk te zien dat het vliegen nog niet volledig ging. Veel geparkeerde vliegtuigen en weinig tot niets op de taxibanen te zien.
(In de toren op Schiphol zal het wel rustig geweest zijn)

En tot nu liep alles perfect. Oke, 2u van te voren op Flesland was totaal niet nodig. We stonden voor een gesloten terminal toen we aankwamen. Na een 20 minuten wachten gingen de deuren open. Bij de info balie toch maar gevraagd of onze tickets geldig waren en of die vlieger wel ging. Daarna naar boven richting de security. En jawel, na ook weer 20 minuten wachten konden we door de poortjes. En weer was het bij Willeke raak. De 2 yoghurt met crusli waren net boven de 100ml  en een tube met haar gel was ook net te veel. Dus die bleven achter op Flesland.
Na nogmaals een tijd gewacht te hebben konden we het vliegtuig in en genoten van een kop koffie. Nu begon onze reis pas echt.
(Jippie we vliegen...)

Auto was ook al in februarie geboekt. Alles liep op rolletjes. Of toch niet?
Aangekomen op Schiphol een gigantisch eind moeten lopen. Waarom moet dat vliegtuig aan de ene kant aankomen en de uitgang aan de andere kant? Daarnaast, ivm het gemis aan drukte had de douane niet alle hokken open en moesten we echt een serieus eind lopen om eentje te vinden die open was. Welkom in Nederland was het enige dat de dame zei! Niets van wat komt u doen? Wat heeft u mee...? Dus ondanks de reis restricties konden we zo door naar de car rental balie.

Gevonden, bookings nr was ook correct en dus alles in orde gemaakt. Totdat we de betaalkaart door de sleuf moesten trekken. Uh, dat is een debet kaart, die nemen wij niet aan....
In Noorwegen doe je alles met een debet kaart maar de auto verhuurder was er niet van gecharmeerd.
Mijn verweer dat ze daar een beetje laat achter kwamen mocht niet helpen (ik had tenslotte in februarie al het kaartnr etc doorgegeven voor de booking).
Toch maar het bookingskantoor gebeld en jawel, ivm het feit dat het zondag was en covid tijd, niemand in Amsterdam op het kantoor en doorgeschakeld naar London.
Een hele vriendelijke man het probleem uitgelegd en wat we eraan konden doen. Uiteindelijk een andere verhuurder gevonden die de debet kaart wel aan nam en een vette bak kunnen regelen. London heeft de booking omgegooid naar dat andere bedrijf. 
(Bestel je een vette bak, krijg je een patattenbak!)

Ok, het feit dat we nu in een belgische wagen reden betekende dus dat we als een stel malloten konden rijden, sorry ben belg! Of toch niet? Overal van die rare bordjes met 100 erop. Dus als een stel ouwe wijven richting Berg en Terblijt om mama Weerts nog op te vrolijken. Rond 12u kwamen wij aan, mooi dat de vlucht zo vroeg ging.Was alweer bijna een jaar geleden. Na het avond eten nog een kop koffie en toen zijn wij naar Van Der Valk in Eindhoven gereden. Een mooie kamer met een geweldige douche.

(En voor het slapen gaan nog een slaapmutsje gehaald aan de bar)

En dan was het uiteindelijk dinsdag. De trouwdag van Geert en Cristina. Tot het laatste moment onzeker of deze trouwerij wel doorgang mocht hebben ivm covid-19. Geert en Cristina woonden dus in Pisa, Italië. En zoals we weten, een zwaar getroffen land.
(Maar om 11.30 was het zo ver....)
(Op weg naar het gemeentehuis van Zuidwolde....
(U mag de bruid kussen....)

Na het officiële gedeelte hadden we de avond feestelijk kunnen afsluiten, covid-19 of niet!
Woensdagmorgen rond een uur of 12 weer richting Schiphol gereden. Wagen inleveren ging zonder problemen. En natuurlijk weer veels te vroeg aan de gate. Maar. ja. Beter te vroeg dan dat we het vliegtuig zien weg taxieën. Na een fijne vlucht kwamen we rond 18.30 op Flesland weer aan. De politie stond ons (en de andere passagiers) al op te wachten. 
Reden van bezoek? 
Uh, ik woon hier!
10 dagen quarantaine!
Wederom had de douane geen belangstelling voor ons.
Anker zat ons al op te wachten bij de kennel en na nog 2 uur rijden waren we rond 22.30 weer thuis.
Het meer was aardig leeg gelopen, een teken dat het luik nog niet genoeg afsluit. Klus voor later....

En na een goeie 10 jaar was het ook weer tijd om het huis te verven....
(We hebben geen flauw idee hoe de kleur heet maar wij vinden 'm mooi!)

Op facebook hebben we het een beetje bebabbeld, de trabantjes uit de DDR kwamen ook in deze kleur op de weg, dus noemen wij het maar DDR Blue!
Enkel de kopse kant aan de parkeerplaats nog, inmiddels zijn we al met de steiger begonnen, maar het regent voorlopig.... Dus nog ff geduld a.u.b.
(Uiteraard kijkt Mickey op afstand toe)

Het luik van het meertje moet nog wat aandacht krijgen, 1 kant van het huis moet nog ingekleurd worden. Ik heb in Stavanger 4 antenne's gekocht die nog de lucht in moeten, nadat ik ze nagekeken heb. De micra moet nog een beurt hebben. We willen met de camper nog een paar weken weg.
We gaan het wel zien. Het is inmiddels half juli, de planning is in september met de camper richting Nederland te komen. Niets is zeker, kan ook zo maar zijn dat we in Noorwegen blijven in verband met reis restricties. We WETEN het nog niet.

Maar iedereen een (ondanks alle ellende) fijne zomer en vakantie toegewenst.

Willeke en Eddy
Lars en Olaf
Mickey en Anker

(Willeke en verven...)
(Genieten van het weer)
(Jut en Jul)

O, ja....
Wij hebben dus nog steeds 2 zonen.
Maar Olaf woont op zich zelf in Leikanger en komt zo nu en dan (meestal wanneer zijn haren te lang worden) langs. En Lars rijdt zijn rondjes in binnen en buitenland. 
(Olaf vooral truck plaatjes opstuurt....)
(En Lars laatst nog bij Hammerfest)








1 opmerking:

Cindy en Berry on Tour zei

hoi Neef,
weer leuk geschreven.
jullie Bron ziet er weer lekker fris uit.
groeten van uit Belgie.