Tsja, waar zullen we beginnen?
We leven nog? We wonen en werken nog steeds op de plaatsen waar we juli 2008 zijn neergestreken. De zon komt (soms) op, de zon gaat altijd onder. We merken dat we onderhand wel "gesetteld" zijn. We leven van dag tot dag. Weinig nieuwe zaken komen voorbij. In den beginne, ja, alles was nieuw, vreemd.
Nu aan het eind van 2021 weten we dat we "gewoon" leven, zoals ieder ander. Met de dagelijkse beslommeringen waar we jullie niet mee lastig gaan vallen.. Of toch......?
Behalve dat ook Noorwegen getroffen is door de pandemie hebben we hier in onze eigen gemeente weinig "last" gehad. Ja, er waren wat dingen: Bijna alles werd afgelast, dorpsfeesten (het hoogtepunt van alles), afstand in de winkels, overal desinfectie punten. De voordeuren van de grote bussen bleven gesloten, geen contante betalingen in de bussen. Overal liepen we rond met mondkapjes. Eigenlijk nx anders dan in Nederland. Of het moet zijn dat de mensen hier minder moeite hadden met de maatregelen.
(Of je maar de achterdeuren wilt gebruiken)
We hadden (gelukkig) allebei vrij snel de vaccinaties in de arm. Willeke omdat ze in de zorg werkt, ik omdat ik "in een risico groep" val. Gelukkig eigenlijk, want hierdoor kon ik in augustus ff op en neer naar Die Heimat. De grens NO-S niemand. S-DK niemand, DK-D, niemand, D-NL je raadt het al: niemand.
Terug vanhetzelfde. Enkel bij de brug DK-Malmö vroeg een politieman wat ik kwam doen. In mijn beste zweeds geantwoord dat ik naar huis wilde. Het zal het tijdstip zijn geweest, ik mag graag 's nacht rijden, daar er dan weinig tot geen opstoppingen zijn.
Aan de noorse grens een ander verhaal. Aangezien ik Anker mee had MOET ik langs de douane dus volg het rode spoor. Tussen de vrachtwagens viel een camper wel op. De politie vroeg of ik fout gereden was (en de file wilde omzeilen). Nope, ik moet naar de douane! Corona app laten zien, naar de douane met de papieren van Anker en welkom in Noorwegen :)
(Anker vindt het allemaal wel best)
Dit jaar hebben we relatief (voor ons doen dan) veel sla en andijvie kunnen planten. Tomaten beginnen ook te komen dus voor ons een geslaagde zet. We werken nog aan wat andere plannetjes om de kas vooral te gaan gebruiken. Voor zaken die in een kas thuishoren!
(Mickey heeft de kas ook ontdekt, als een warme ruimte van
waaruit ze toch haar domein kan overzien)
En dan komt het toch eindelijk dichterbij. De vakantie!
In begin september zijn we dan eindelijk samen weer eens naar Nederland gereden.
Vrijdag avond vertrokken we en zijn tot Ljunskile in Zweden gereden en de gordijntjes dicht getrokken.
(Verdekt opstellen, net als in het leger)
Zaterdag rond de middag vertrokken om via de brug-tunnel naar Denemarken te komen. In Denemarken een "lunch" gemaakt en Anker aan zijn verplichtingen te houden, buiten de camper te poepen en plassen......
(Onze vaste stop in Denemarken)
De boot genomen van Rødbyhavn naar Puttgarden en vevolgens zaterdag avond in de buurt van Assen, op de N33 thv Rolde, de gordijnen weer dicht te trekken.
(Na 2 dagen rijden ff lekker niksen)
(Op zaterdagen lekker rustig op de P plaatsen)
En zo kwamen we samen, na ruim anderhalf jaar weer aan op de Kleefegge. Iedereen weer blij en nog steeds in goede gezondheid.
Nu is het onze traditie geworden ieder jaar een etentje te hebben met Gerard en Ina. Dit jaar hebben we dat gehad bij Il Gusto in Hoogeveen. Heerlijk Italiaans gegeten en weer lekker bij gepraat!
Gaan we weer doen, Gerard!
Na een paar daagjes op Zuidwolde, zijn we naar de kop van Noord Holland gereden. Naar Julianadorp om exact te zijn. Strand Camping Oase Hier kwamen Willeke en de jongens vroeger wel vaak met Omi om naar het strand te gaan. En nu wij dus met de camper. Van te voren wel ff gebeld om te weten of er plaats was. In het hoogseizoen weet je maar nooit.
(Vluchthaven Breezanddijk zuid ff koffie doen)
(gewoon, omdat we een statief hebben en een tijdklok op de kamera)
(Ons plekje op Julianadorp)
Sinds Julianadorp spreken we ook weer beter duits.....
Hierna zijn we richting Limburg gereden. Heløaas moeten we onze familiebezoekjes nu zo plannen dat we van hot naar haar rijden..... De camperplaats aan de Bosscherweg was redelijk vol. Te vol voor onze begrippen! We hebben immers ook meneer Blafmans bij ons, die meent naar iedereen te moeten blaffen wanneer ze langs lopen.... En daar waren er te veel van daar.
Gelukkig had de camping op Berg en Terblijt nog een plaats voor een paar dagen. Hier was het ook redelijk vol, maar we stonden op een redelijk gunstige plaats. Afstand naar buiten via een achterdeur was kort dus Anker kon zonder weinig gedoe "naar buiten". Bij mama op bezoek geweest, was ook al een tijd geleden dat ze Willeke gezien had.
(Altijd fijn om hier te staan op de camping)
En, na vele jaren, eindelijk weer eens mijn nicht Peggy gekuffeld!
Was leuk weer eens te zien hoe het met die andere Weertsen gaat. Mark zie ik vaker, zo'n 1-2 keer per jaar 😁
(Jaha.... Ik op de fiets (wel met batterij....))
Die fiets, ja dat is nog een dingetje....
Een el fiets is nogal duur. Heel duur als je een goede wil hebben. Daarnaast zijn 2 van die dingen zwaar achterop. Maar he, we hebben het compromis van het jaar. Zo'n handig "heb je 'm niet nodig, klap je 'm in elkaar" fiets. Een rijkwijdte die de tochtjes vanaf de camping naar de winkels makkelijk kan overbruggen. En, hij weegt aanzienlijk minder dan een "gewone" el-bike.
Hier op Eidsland had er eentje deze fiets gekocht om erachter te komen dat hij toch niet zo sportief was als hij dacht. Dus voor een prikkie over kunnen nemen.
Na Berg en Terblijt weer een dagje naar het noorden gestuurd. Eerst nog ff bij De Wit in Schijndel langs geweest om te snuffelen en wat klein nood aanschaffen.
Onze keuze was gevallen op de Camping Norgerberg, in, jawel, NORG!
Een geweldige camping, alle sterren dubbel en dwars waard! Uiteraard gebeld, want in het corona tijdperk is niets meer zeker. Hond was ook welkom.
We kregen een plattegrond met wat plekken en aan ons de keus. Op aanraden van de receptionist ergens achteraan een plekje gekozen. Direct om de hoek een hek en we waren in het Norgerbos.
(Een geweldige plek in het bos)
Ideaal wanneer je een hond mee hebt. Op deze camping konden we enkel maar klagen over het weer. Al het ander was gewoon keigoed. Een aanrader en we gaan hier zeker terug komen.
(Mooie percelen)
(Bij De Wit een zijpaneel voor de luifel gekocht)
(En zo had Anker ook een eigen ruimte)
En hierna maar weer eens richting Zuidwolde gereden.
Weer lekker groot ingekocht bij de Jumbo en de Aldi. Lekkernij dat gewoon niet te krijgen is in Noorwegen. Over het prijsverschil zullen we het maar helemaal niet hebben. Noorwegen is gewoon een duur land voor wat de levensmiddelen betreft.
En vervolgens maar weer de thuisreis aangevangen. We weten niet wanneer we weer komen, covid 19 is nog steeds niet weg.
(Dik 4000 km verder op de teller waren we weer thuis)
Ja, goed gezien. We rijden tegenwoordig niet meer over Cloppenburg, maar bij Bremen via Oldenburg, Nieuwe Schans en de weg Veendam Assen naar Zuidwolde. Minder gezeik met 2 baans weggetjes en minder baustelles in Duitsland. En wat tijd betreft, zeker niet langer dan via Cloppenburg.
We hebben voor de zomervakantie al besloten dat we een bron willen laten boren. Onze watervoorziening had in de winter last van droogte. Het beetje water dat er nog was stijf bevroren. In de zomer al meerdere dagen tot weken geen water. En als er water is, toch niet de kwaliteit die we wensten. Nu is het boren hier iets anders dan een gat graven in Nederland. Vanaf waar de boorkop de grond raakte, tot 90m diepte keihard graniet. Na ruim 2 dagen lawaai en stof (was voor gewaarschuwd) het goede nieuws! Water kwam borrelt uit het gat.
(De boor rigg op zijn plaats)
(Volg dit gat en je bent 90m dichter bij de pacific ocean)
(Het slangenspel in de kelder)
(En het back-up systeem....)
En dus voor ons een grote stap voorwaarts. Van een wat gekleurd water met humus smaak naar kristal zuiver bronwater. Donderdag de 11 van de aa is de zaak aangesloten nadat we een 2 weken de bron hebben gespoeld. Om van het boorslam af te komen, pomp aanzetten en wachten , met een lekkere sigaar in de mond bijvoorbeeld, tot de slang begint te sputteren. Pomp uitzetten en een paar uur wachten en weer een sigaar aansteken. Affin, na vele sigaren konden we vast stellen dat het water geschikt was voor het huis en hebben de boormannen gebeld dat ze konden komen aansluiten. Nu mogen hun de slangenen de pomp en drukvat aansluiten, maar de electrische dingetjes moeten dus hier door een erkende elektriker gedaan worden. Oke, dus wat moet er op elkaar aangesloten worden? Oke, de draden hebben de juiste kleurcodes die op de installatie staan? Oke, dus dit en dat en zuz en zo.....
Om een lang verhaal kort te maken....
(Dit lukt zelfs mij nog.....)
Moet nog enkel een kabel leggen ipv dat snoertje naar het stopcontact. Maar het werkt en Willeke heeft al opgemerkt dat de witte was nu echt wit is en het water smaakt veel beter. Maar goed ook, want anders hebben we 12000 euro betaald voor niets..... (ja, boren in de rots kost geld).
Olaf woont samen met Kanutte op Leikanger, een 3 uur rijden van hier. Hij rijdt zijn rondjes nog steeds in Noorwegen.
Lars heeft eindelijk een appartement gekocht. Deze staat in Knarvik, op een uur rijden van hier en 30min van Bergen. Hij heeft zich eindelijk ook laten inschrijven. Hij was hier nog maar eens in de 2 maanden een weekend. Maar nu wonen wij dus officieel saampjes met Mickey en Anker.
En Mickey?
(Madame vindt nog steeds nieuwe plekjes)
(Kiekebø!)
Zo, dat was het dan weer. Zoals jullie kunnen lezen gaat het hier zijn gangetje. Ik kan nog vermelden dat ik radio contact gehad heb met een amateur in Noord Korea. Dit is qua afstand niet het verste contact dat ik heb gehad, maar Noord Korea, waar ze zelfs toestemming moeten krijgen om te schijten.... Ongetwijfelt een partij bons of Kim zelf.
Mijn "mooiste" contacten zijn gelegd met russische wetenschappers op een basis op Antartica. Ik bedoel maar.... Maar in km de grootste afstand is tot nu toe een amateur uit Nieuw Zeeland, iets van 17000 km.
Nu zijn jullie weer op de hoogte van alle dingetjes die er hier gebeuren. We werken, komen thuis, eten, kijken wat films, gaan slapen, staan weer op.... Het zijn de gewone dagelijkse zaken die waar ter wereld ook aan de gang zijn. Nu hebben we de laatste 2 jaren toch wel een iets andere samenleving gekregen. Afstand houden is het devies, maar daar hebben wij hier "op het platte land" niet zoveel last van.
We gaan richting Kerst en oud en nieuw. Inmiddels al aan het 14e jaar in Noorwegen begonnen en nog steeds geen dag spijt! Ja, het "ff naar de familie gaan om te kleppen of gewoon koffie te halen" is er niet bij.
Maar, de afstand van de Kalvahjellen naar Nederland is net zo groot als van Nederland naar hier, hoor!
Iedereen fijne donkere dagen en kerst & oud en nieuw toegewenst van ons:
Willeke en Eddy
Lars en zijn huisje
Olaf en Kanutte Kristin
Mickey en Anker
en jawel, hoewel Mickey weer op volle toeren draait, de muizen van achter de muren!
