Zoals de titel al zegt: weinig nieuws, wel veel uitdagingen.
De meesten zullen het al wel meegekregen hebben, ik ben weer terug op de vrachtwaggel.
Na precies 14 jaar bij Modalen Eksingendalen Billag op de bus gezeten te hebben, heb ik weer het stuur verwisseld.
(Als je deze tegenkomt, ben ik dat, 730 pk sterk! )
Jarenlang met tegenzin naar mijn werk gaan heeft mij ertoe aangezet om "maar weer op de vrachtwagen" te stappen. Nu liep ik al langer met dit idee, maar in april liep ik tegen deze baas aan. Een van "mijn" problemen" was dat ik een opzegtermijn van 3 maanden had. En in de dynamische wereld van de transportsector is dat veels te lang. "We hebben NU een chauffeur nodig"..... hoorde ik geregeld.
Enfin, deze baas, gelegen op het eiland Osterøy, wilde wel 3 maanden wachten (en hoopte dat ik eerder kon beginnen) maar mijn werkgever hield mij gewoon aan deze 3 maanden.
De eerste rit was leeg (losse trekker) naar Larvik om een oplegger op te halen. 's Middags op 3 plaatsen geladen en toen op naar Bergen. Verder dan Drammen kwam ik niet want er was wat losgetrilt in de versnellingsbak...... Tot 04.15 bij de scania in Drammen koffie gedronken en toen alsnog een poging wagen..... (was een bekend probleem bij de scania voor dit type wagen.....).
(De open oplegger wordt voor van alles gebruikt....)
Nu ben ik bij deze baas op het moment de enige loonchauffeur. 2 zonen en hij zelf rijden ook. Op het moment ben ik ook de enige trekker, dus heb de luxe van 2 opleggers. De open, zoals hierboven en een kastenwagen. Mijn werkgebied ligt grof gezegd tussen Bergen en Oslo. Ik rij dus Øst-Vest, zoals ze dat hier noemen. Zo'n 2 ritten per week "over de fjell". Dat dus inhoudt dat ik 2x per week naar Oslo ga via de Hemsedal, Hardangervidda of sporadisch over de filefjell (zoek dat maar eens op op googel). De eerste week ging alles nog wat stroef, ik had zo'n 14 jaar geen grote wagen gereden, maar na die week kwam alles weer terug, alsof ik nooit weg was geweest. Iets wat je ruim 25 jaar gedaan heb verleer je niet zo snel.... Zelfs het slapen in de hut ging vanaf dag 1 als vanouds.
(Zijdeuren maken het laden en lossen van 30ton cement wel makkelijker)
(ff pauze maken....)
(ff een fotoshoot op de Hardangervidda, een trafo van 15000 kg en een decompressie ding voorop)
Aangezien ik mijn zomervakantie (bij de oude werkgever) al had vastgezet voor in september en 1 augustus bij een nieuwe begon is deze vakantie dus niet doorgegaan. Willeke is in september samen met Anker wel 2 weken naar Nederland geweest. Nu heb ik, bij gods gratie vanaf 24 oktober 2 weken vakantie. Om nog wat aan de vakantie te hebben reizen we 's maandags met de Fjordline van Bergen naar Hirtshals en blijven we in Denemarken. Vroeger..... hebben we heel Deneland plat gereden met de caravan en willen nu onze favoriete plekjes nog eens bezoeken. Wordt nog wat gepuzzel, want het gross van de campings sluit eind oktober voor de winter. 1 ding staat wel vast, we willen naar het Tirpitz museum in de buurt van Esbjerg. Hebben nagekeken en ja, die is open!.
Vandaag de camper op de winterbanden gezet, volgend weekend de luxe wagens en dan zijn we er weer klaar voor.
Op de Hardangervidda van de week al sneeuw gehad. Als ik terug kom heeft de zoon van de baas al mijn 22 wielen gewisseld voor winterbanden en is die scania er ook klaar voor.
Willeke draait volop in de keuken en op de afdeling. In de keuken als hoofd en op de afdeling als ziekenverzorgster. De aanvraag voor het praktijk examen daarvoor is ingeleverd en zou zo maar eens in januari of februari kunnen plaatsvinden.
Lars en Olaf komen nu af en toe "mijn" gele kanarie tegen, hebben we al diverse knipper momentjes gehad. Wachten nog op een gelegenheid dat we alle drie op dezelfde plek staan. Leuke foto voor het familie album....
Iedereen een veilige warme winter toegewenst.
Willeke en Eddy
Lars
Olaf en Kanutte... en Theo
Anker en Mickey
